«Τι αμαρτίες πληρώνει ο Παναιτωλικός;», είναι μια φράση που ακούω από πολύ κόσμο και για τη φετινή παρουσία της ομάδας. Δεν ξέρω αν πρόκειται για «αμαρτίες», αλλά για απωθημένα πρόκειται σίγουρα. Και επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι τον καιρό που άπαντες πανηγύριζαν την άνοδο στην Α΄ Εθνική, προσωπικά γινόμουν ο κακός που «φώναζα» πως σύντομα θα έρθουν «μαύρες μέρες» στο Σύλλογο.
Στις ευθύνες γι’ αυτό που έρχονταν έλεγα, επίσης, πως υπάρχει και ονοματεπώνυμο (περιττό να τα επαναλάβω) και εκ των έσω με κατηγορούσαν άνανδρα για ιδιοτέλεια – «καραμέλα» που υιοθέτησαν αρκετοί κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια. Δεν αναφέρομαι στο παρελθόν για να δείξω πως ήξερα τι έλεγα (καμία απολύτως σημασία δεν έχει πια), αλλά για να καταδείξω ότι τίποτα από τα σημερινά δεινά και τον σημερινό διασυρμό της ομάδας, δεν ήρθε τυχαία.
Ο πλούτος του Παναιτωλικού, τον οποίο όλοι εξυμνούν, είναι απλά άχρηστος κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Θυμίζουν κάποιον πλούσιο, αλλά άρρωστο άνθρωπο, που δεν μπορεί να χαρεί τα πλούτη του. Που δεν μπορεί να φάει τίποτα από κείνα τα οποία του αρέσουν, που δεν μπορεί να διασκεδάσει, που δεν μπορεί να πάει ταξίδια, που ούτε καν νιώθει αγάπη διότι ούτε την δίνει σε κανέναν ούτε την παίρνει από κανέναν. Γι’ αυτό όσοι με αγωνία σκέφτονται ότι χωρίς το σημερινό καθεστώς ο Παναιτωλικός δεν έχει μέλλον, ας αναλογιστούν και τούτο: Καλό είναι να υπάρχει και υγεία και πλούτος, μα αν πρέπει να διαλέξει κανείς ένα από τα δύο τι θα προτιμήσει; Τον πλούσιο, αλλά βαριά άρρωστο, ή τον υγειή γεμάτο ζωντάνια που παλεύει σκληρά κάθε μέρα για την επιβίωση;
Το κεφάλαιο Χάβος είναι το νέο δεδομένο στον Παναιτωλικό που – κακά τα ψέματα – δεν μπορεί να φέρει αισιοδοξία. Ευχής έργο θα ήταν να μπορέσει να μεταμορφώσει αυτό που βρήκε, σίγουρα θα το προσπαθήσει, όμως το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται από τη δική του προπονητική ικανότητα. Θα τολμήσω επίσης να πω ότι ο νέος προπονητής κινδυνεύει σοβαρά να φθείρει την εικόνα του, αν δεν καταφέρει να πείσει και τους διοικούντες πως οδηγούν την ομάδα στο γκρεμό.
Από προπονητικής πλευράς ο Χάβος έχει να αλλάξει πολλούς και σημαντικούς τομείς, που ακόμα κι αν το μπορεί πρέπει να το κάνει σε συγκεκριμένο (μικρό) χρόνο - κι αυτό είναι τοδυσκολότερο όλων. Πετυχαίνοντας αυτό τον άθλο, δεν είμαι ωστόσο σίγουρος πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Η ανυπαρξία των ομάδων της Κατηγορίας, σε συνδυασμό με το χρήμα που κινεί τα πάντα και την πιθανή ικανότητα του Χάβου και ορισμένων παικτών, μπορεί να φέρει την άνοδο τελικά. Φοβάμαι όμως μήπως ούτε αυτό σταθεί αρκετό να τέρψει ο Παναιτωλικός τις καρδιές των φιλάθλων του. Άρα θα έχει γίνει μια «τρύπα στο νερό».
