ΩΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΔΑΗΣ σε θέματα λοιμοξιολογίας και ως άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει ποτέ την κυρία Σούλα, την γνωστή ηρωίδα των social media σε θέματα κορωνοϊού, δεν είμαι σε θέση να εκφέρω καμία γνώμη για τα φλέγοντα θέματα. Δηλαδή για το πώς προέκυψε ο ιός, για το αν υπάρχει κι είναι πραγματικά επικίνδυνος, ή όχι, για την καταλληλότητα της μάσκας, για το εμβόλιο που ακόμη δεν το είδαμε Γιάνη (Βαρουφάκη) το βαφτίσαμε και όλα για όσα πάνε κι έρχονται οι διαλέξεις εκατέρωθεν.

 

ΩΣΤΟΣΟ... Ως κανονικός άνθρωπος που γεννήθηκε με αυτιά που δουλεύουν ακόμη, υποθέτω ότι ακούω τα ίδια με τους άλλους θνητούς. Βάσει όσων ακούω πρέπει δια ροπάλου να κρατάμε αποστάσεις, να φοράμε μάσκα και να πλένουμε σχολαστικά τα χέρια. Όχι πως έτσι δεν θα μολυνθούμε από τον ιό, μα φυλαγόμαστε αρκετά. Κι όποιος δεν τα κάνει είναι τουλάχιστον κοινωνικά ανεύθυνος. Μπράβο και ναι σε όλα. Νομοταγείς πολίτες είμαστε.

 

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ, όμως, τι από όλα αυτά τηρείται στα ομαδικά αγωνίσματα και μιλώ για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ. Δεν αναφέρομαι στις επαγγελματικές ομάδες, που γίνεται και κανένα τεστ, αλλά στις ερασιτεχνικές που σιγά - σιγά ξεκινάνε. Ειδικά το μπάσκετ και το χάντμπολ είναι ό.τι πρέπει για την μετάδοση του ιού. Έχουμε και λέμε. Κλειστός χώρος, που οι αθλητές έρχονται ανάσα με ανάσα στα όρια του φιλιού, που η σωματική επαφή αγγίζει τα όρια της σεξουαλικής επαφής και μάλιστα της βιτσιόζικης ενίοτε, που μεταφέρουν τη μπάλα με τα χέρια χωρίς απολυμαντικό, που ένας ασθενής του κορωνοϊού να βήξει λίγο πάνω στη μπάλα – για να μην αναφέρω και τα υπόλοιπα που ξέρετε και αηδιάσετε – θα κολλήσουν όλοι τον ιό. Αυτά λένε για τους τρόπους που μεταδίδεται και τους αποδέχομαι τυφλά.

 

 

ΣΤΟ MAN TO MAN ΞΕΡΑΜΕ.
Ο ΑΚΡΑΙΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΑΡΑΜΠΟΛΑ
ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΑΧΝΑΜΕ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΓΙΑ COVID

 

ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ τα ίδια. Μόνο που είναι ανοιχτός χώρος. Κατά τα λοιπά οι κίνδυνοι είναι ίδιοι. Να βρισκόμασταν σε εποχές που όλοι έπαιζαν man to man το πράγμα θα ήταν πιο ήπιο. Τότε ξέραμε. Για ενενήντα λεπτά ο δεξιός μπακ, για παράδειγμα, έρχονταν σε κοντινή επαφή μόνο με τον αριστερό εξτρέμ. Αυτό το δεδομένο θα μείωνε την διασπορά και θα διευκόλυνε τουλάχιστον την ιχνηλάτηση, αν διαπιστώναμε στην συνέχεια ότι ο δεξιός μπακ, ή ο αριστερός εξτρέμ, ασθένησαν από Covid και χωρίς να το ξέρουν έπαιζαν κανονικά. Θα είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο.

 

ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ χάνεται η μπάλα. Που να βρεις άκρη ποιος ήρθε σε επαφή με ποιον. Κι ενώ οι ποδοσφαιρόφιλοι λέγαμε πριν σαράντα χρόνια πόσο έφτιαξε το ποδόσφαιρο χωρίς το neanderthale man to man, ήρθε η ώρα να πούμε “τον κερατά που έφερε τη ζώνη...”! Πέρα από τα της ζώνης θα ήθελα να ακούσω, επίσης, με ποιον τρόπο οι θεατές ενός ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού αγώνα, όπου συνήθως θυμίζουν σκόρπια διαδήλωση, κινδυνεύουν περισσότερο από τους αθλητές.

 

 

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ δεν γίνεται να καταργηθεί λόγω κορωνοϊού και η πολιτεία παίρνει το ρίσκο. Συμφωνώ και μ’ αυτό. Πιο νομοταγής πεθαίνεις. Μια απάντηση να πάρω ακόμη και το βούλωσα... Γιατί δεν κάνουν τεστ Covid, σε τακτά διαστήματα, στους ερασιτέχνες παίκτες των αθλημάτων που υπάρχει συνεχής και έντονη σωματική επαφή;