Βρισκόμαστε ενώπιον του δέους των δύο μεγάλων επιτυχιών του Παναιτωλικού, δύο νίκες που επιτρέπουν ευφορία γιατί αυτό πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο: πηγή χαράς. Φυσιολογικό να εμφανίζονται ως φαντομάδες οι ονειροπόλοι, αλλά οι βιασύνες ενίοτε απογοητεύουν. Διότι η λίγκα έχει τα δικά της τερτίπια και κάθε φορά έναν “συμπέθερο” που τα φέρνει όπως θέλει αυτός, με τα υπόλοιπα συμπεθέρια ν’ ακολουθούν άλλοτε απροκάλυπτα κι άλλοτε διακριτικά.
Ο Παναιτωλικός λοιπόν όχι μόνο κέρδισε μα ήταν ανώτερος του Παναθαναϊκού κι όταν μιλάς για 0-3 εκτός έδρας, όπως στον Πλατανιά, τα λόγια και οι κριτικές περιττεύουν. Με τα δύο αυτά αποτελέσματα βρίθει το διαδίκτυο από Παναιτωλικάρες έτοιμους να ταξιδέψουν στην Ευρώπη με την ομάδα της καρδιάς τους.
Στο face to face κρατιούνται τα προσχήματα και σε κανένα σοβαρό ποδοσφαιρικό στέκι δεν ακούγονται τέτοια πράγματα. Άντε σε καμιά γειτονιά, από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, μιας κι ο καιρός το επιτρέπει ακόμη για λακριντί ανάμεσα στις φυλλωσιές απ’ τις γλάστρες, συν ότι το φύλλωμα προσφέρει και μια υποτυπώδη κάλυψη. Κάπου εκεί πρέπει να ακούστηκε ακόμα και για κούνημα σεντονιού, γεγονός που ανάγκασε την άσχετη από ποδόσφαιρο πρώην γειτόνισσά μου, την κυρά- Γιώτα, να αναφωνήσει: “Παρατήστε με τον Παναιτωλικό σας, όσα σεντόνια και να φέρει εγώ στο Τσιλιμέκη θα ψωνίζω”!!!
ΕΙΣΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
ΚΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ
ΤΟΣΟ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗ ΜΠΑΛΑ
Όταν την έχεις πατήσει στο πρόσφατο παρελθόν, όντας μάλιστα και προς το τέλος του πρωταθλήματος, είσαι αδικαιολόγητος να λες παπαριές, χωρίς να έχεις πάρει το έντεκα οκτώ ογδόντα. Χωρίς να έχεις μιλήσει με το “συμπέθερο” - άλλοι τον λένε και χαλίφη- ή νόμισες ότι επειδή από χοντρός έγινε κοντός άλλαξαν τα πράγματα. Απόσβεση κάνει ο νέος “συμπέθερος” και είσαι μέρος του σχεδίου του γι αυτήν τη μπίσνα.
Όπως και να το δούμε χρειάζεται σύνεση το πράγμα. Κέρδισε ο Παναιτωλικός τον Πλατανιά 0-3 και το πρώτο που πρέπει να σκεφτούμε είναι πως ο Παράσχος δεν τρώει εύκολα τέτοια σκορ. Άρα ή ο Παναιτωλικός έγινε ομαδάρα σε δύο Αγωνιστικές, ή θα το φέρει ο βλάχος το τυρί. Θα το φέρει και πάλι δεν θα το βλέπουν μερικοί και θα λένε “το τυρί κουμπάρε”. Κοντολογίς αν δε δω το βήτα γύρο με το Πλατανιά, εμένα δεν μου λέει τίποτα το 0-3, εκτός του ότι ήταν δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Ακόμα κι αν πίστευε σε νίκη του Παναιτωλικού, τίποτα δεν τον οδηγούσε σε κάτι περισσότερο απ’ το 0-1, ως προγνωστικό.
Ανυπόμονος λαός ο Έλληνας κι αυτό τα “συμπεθέρια” της λίγκας το ξέρουν καλά. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι υπάρχουν μπροστά ωραιότατα ματς για ρεαλιστικά συμπεράσματα αρχής γενομένης από τον Λεβαδειακό, την ομάδα με την οποία υπάρχει μια σχέση πάθους. Που μερικοί θυμίζουν τους γύφτους οι οποίοι τη μέρα παριστάνουν πως φοβούνται τα γαλιά (γαλόπουλα για τους πιο chic) και το βράδυ πάνε και τα κλέβουν. Αλλά δεν είναι μόνο ο Λεβαδειακός, ακολουθούν οσονούπω κι άλλες συμπεθερομάδες.
Έπειτα, όπως έγινε η κατάσταση στο πρωτάθλημα, χάνεις τον προσανατολισμό σου. Το Σου - Κου που πέρασε, ειδικά, γυρίστηκαν πολλά έργα. Επομένως άντε να βρεις άκρη για το επίπεδο κάθε ομάδας. Γι αυτό αναθεματίζω τον “συμπέθερο”.
