Ο ΤΥΠΟΣ που βλέπετε στην φωτογραφία δεν περνάει από audition για νέος James Bond, βρίσκεται στην ακριβώς αντίπερα όχθη. Είναι το παλληκάρι που συζητιέται περισσότερο κι απ’ το Καμμένο το τελευταίο εικοσιτετράωρο. Ούτε ο Κωνσταντινέας μετά από εκπομπή του Θωμαΐδη τέτοιο σουξέ. Είναι ο διαιτητής Δημήτρης Θάνος στο γήπεδο του Παναιτωλικού πριν τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΑΝΟΣ που αν συνεχίσει έτσι θα τον φωνάζουμε Jim Thanos και θα ήταν ηχητική πανδαισία να ακούσουμε να τον... προφέρει ο Τσίπρας με τα γνωστά του ελληνοαμερικάνικα made in Astoria. Δεν θα σχολιάσω το πέναλτι που έδωσε στον ΠΑΟΚ, το ανέλαβαν ο Βασιλάκης με τον Βαρούχα, αν και ο Περικλής δεν ήταν σε οίστρο. Και μόνο που χαρακτήρισε πέναλτι το πέρα για πέρα ακούσιο χέρι του παίκτη του Παναθηναϊκού, σημαίνει ότι δεν ήταν σε καλό φεγγάρι. Ούτε θα σχολιάσω την υστερία εκείνων που ανακάλυψαν όψιμα τα κάλλη της Κουρουμπίλια, της κυρίας δίπλα στον James Bond.
ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ του Θάνου στο φακό ήταν μια ακόμα στιγμή της συνωμοσίας του σύμπαντος που είχε προαποφασίσει να του δώσει αυτή τη δημοσιότητα. Θα ρίσκαρα να προβλέψω μελλοντική προτομή του στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης, μα διστάζω. Διότι οι κακές γλώσσες λένε πως εάν συνεχίσει τις ανατροπές ο ΠΑΟΚ οι νέες πτέρυγες του “Μακεδονία Παλλάς” θα το φτάσουν μέχρι την Κατερίνη. Οπότε μια προτομή του Θάνου θα γίνονταν εμπόδιο.
ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ βοά ότι ο Θάνος “σκότωσε” τον Παναιτωλικό, μα ο ίδιος ο ρέφερι φαίνεται πως δεν αρκείται στα στενά όρια της επαρχίας. Θέλει κάτι πιο μεγάλο. Την Ελλάδα ολόκληρη. Κι ένας ασφαλής τρόπος να “σκοτώσεις” μια χώρα είναι να “δολοφονήσεις” την γλώσσα της. Έτσι έγραψε στο facebook “Αρον αρον σταύρον αυτόν...”. Ποιον Σταύρο εννοεί εγώ δεν κατάλαβα. Το Νιάρχο; Το Νταϊφά; Τον Παράβα; Τον Ξαρχάκο;
ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ γράφει ακόμα “Ψηλά γράμματα”. Εγώ ήξερα για “ψιλά γράμματα”, δηλαδή αυτά που είναι πολύ μικρά και δεν μπορούν όλοι να διακρίνουν τι γράφουν. Ο Jim Thanos μας ταξιδεύει με μνημειώδη συνέπεια σε άλλη διάσταση. Και κατάφερε να μην καταλαβαίνουμε εμείς οι ανυποψίαστοι τίποτα, γιατί σταύρωσε πολύ ψηλά την γλώσσα που κάποτε μάταια μαθαίναμε στο σχολείο. Τόσο ψηλά που δεν βλέπουμε τα γράμματα ούτε με διόπτρα.
ΠΑΝΤΩΣ ΑΥΤΟ το boy κάτι θέλει να πει. Προσωπικά έκανα την απονενοημένη απόπειρα να ακούσω και να ερμηνεύσω ένα τέτοιο τραγούδι(;) απ’ την Στικούδη, όπως το επιτάσσουν οι επιταγές του Θάνου. Δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς σημείο ταυτίστηκε ο ρέφερι. Δεν κατάλαβα. Εκείνο που συμπεραίνω είναι ότι με τέτοια ελληνικά, με τέτοια μουσικά ακούσματα και με την βοήθεια του “υμέτερου” Μιχάι το πέναλτι ήταν μονόδρομος. Και χωρίς επίσημο “κιχ”. Πιο πολύ φώναξαν ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. 
