ΤΟ ΘΕΜΑ που θέλω να θίξω σήμερα είναι σοβαρό κι όχι αθλητικό. Διότι κάτι τέτοιες μέρες πόλεις όπως τα Τρίκαλα με το “Μύλο των Ξωτικών” και η Δράμα με την “Ονειρούπολη” γίνονται επίκεντρο για εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες (περίπου 500.000 περνούν από την Δράμα) κι εμείς στο Αγρίνιο χορεύουμε μεταξύ μας τσάμικα και συρτά στην πλατεία.

ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ που η βαριά της βιομηχανία ήταν, είναι και θα είναι ο τουρισμός - κυρίως λόγω θάλασσας – το Αγρίνιο βρίσκεται μονίμως έξω απ’ αυτή τη βιομηχανία. Κι ούτε θα μπορούσε να μπει με τους παραδοσιακούς τρόπους, επειδή απλά δεν έχει θάλασσα και δεν έχει αρχαιολογικούς χώρους (μη μου πείτε το παραμύθι για το Στράτο) όπως βέβαια δεν διαθέτουν κι άλλες πόλεις, αλλά βρήκαν τον τρόπο να γίνουν πόλος έλξης.

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ αποτελεί στόχο σε όλο το πλανήτη, ακόμα και σε περιοχές που υπάρχουν άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Παράδειγμα το Ringaskiddy στο Κορκ της Ιρλανδίας, όπου για να προσελκύσουν κόσμο δημιούργησαν το θρύλο ότι υπάρχουν διεγερτικές οσμές στον αέρα από το εργοστάσιο που παράγει Viagra. Πράγμα που δεν μπορεί να συμβαίνει, διότι εάν συνέβαινε έτσι θα αναπνέαμε τον αέρα από τα ιχθυοτροφία και θα ήταν σα να τρώγαμε τσιπούρες κάθε μέρα. Μα αυτό το προφανές παραμύθι συνεχίζει να προσελκύει άνδρες στο Ringaskiddy, για να δουν αν όντως θα γίνουν τούρμπο. Κι αν δεν ψηθεί να πάει ο Ολλανδός ή ο Βέλγος (δεν είναι τυχαία τα παραδείγματα) που περνάει στα 200 χιλιόμετρα από εκεί, θα τον σύρει για να πάνε η Ολλανδέζα και η Βελγίδα.

ΕΡΓΟΣΤΙΑΣΙΟ VIAGRA

ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ δεν έχουμε εργοστάσιο Viagra. Επομένως κάποια Δημοτική Αρχή πρέπει να σκεφθεί την δημιουργία ενός πόλου έλξης. Έτσι που, ακόμα κι αν δεν γίνει η περιοχή βασικός προορισμός, να έλκει για κάποιες ώρες τα εκατομμύρια Ελλήνων και αλλοδαπών που θα διέρχονται πλέον κάθε χρόνο την Ιόνια Οδό. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί τρόποι με ρεαλιστικές προοπτικές κι εγώ θα αναφέρω μόνο έναν.

ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ σε Ευρωπαϊκά πρότυπα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά όσα και να κοστίζει η απόσβεση θα γίνει ίσως και σε ένα χρόνο. Σκεφτείτε το λίγο. Ένας μεγάλος Ζωολογικός Κήπος με πολλά σπάνια για την Ευρώπη ζώα, δίπλα στην λίμνη Τριχωνίδα και σε πολύ κοντινή απόσταση από την παλιά πλέον Εθνική οδό, ώστε οι διερχόμενοι την Ιόνια Οδό με μια παράκαμψη να τον επισκέπτονται εύκολα. Αναλογιστείτε μόνο πόσα σχολεία από την Ελλάδα θα οργανώνουν ημερήσιες εκδρομές για ένα τέτοιο προορισμό και στη συνέχεια θα περιπλανηθούν μέσα στην πόλη. Με το ήπιο κλίμα του Αγρινίου θα είναι επισκέψιμος όλο το χρόνο και θα προσελκύει επίσης κόσμο που πηγαίνει για διακοπές στα Επτάνησα. Με την λίμνη δίπλα μπορεί να γίνει η αφετηρία για ένα τεράστιο τουριστικό θέρετρο, το οποίο θα μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερες δραστηριότητες για τον τουρισμό. Δραστηριότητες που χωρίς αξιοθέατο – όπως ένας Ζωολογικός Κήπος – δεν είναι εύκολο να επιτύχουν τουριστικά.

ΕΦΟΣΟΝ Ο ΔΗΜΟΣ κάνει την αρχή για κάτι τέτοιο, η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να το απογειώσει ως παροχές κι επιλογές με χώρους εστίασης και ότι άλλο γεννήσει η επιχειρηματικότητα. Από τη μια πλευρά θα εισρέει χρήμα στο Αγρίνιο και σε όλη την περιοχή, χρήμα που θα διανέμεται σε πολλούς λόγω νέων θέσεων εργασίας. Και παράλληλα ο Δήμος θα έχει δημιουργήσει μόνιμες δικές του θέσεις εργασίας, κάνοντας ταυτόχρονα και γρήγορη απόσβεση.

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ αναρωτιέται εύλογα κανείς. Το σίγουρο είναι πως δεν θα βρέξει ευρώ, ούτε θα έλθει κανείς να τα προσφέρει. Ένας μεγάλος Δήμος, όμως, μπορεί να τα εξασφαλίσει, όσο κι αν είναι δύσκολο. Ακόμα και μέσα από από συνεργασία με ιδιώτες σε κάποιο ποσοστό. Μην περιμένετε, πάντως, να σας τα βρω εγώ. Μια ιδέα έριξα, πολύ μελετημένη, η οποία ίσως δώσει έναυσμα για ακόμα καλύτερες ιδέες. Και για να μην υποκρίνομαι πιστεύω δεν υπάρχουν οι άνθρωποι στο Αγρίνιο που θα κάνουν κάτι τόσο μεγάλο. Ίσως τα επόμενα χρόνια να δούμε - και για μια ακόμα φορά να ζηλεύουμε - ένα τέτοιο εγχείρημα σε κάποια Λαμία, σε κάποια Κοζάνη, σε κάποια Τρίπολη, ή δεν ξέρω που αλλού...